توضیحات
اثرات مفید بنتونیت فرآوری شده (توس بایندر) در جیره دام:
سموم قارچی و تاثیر آن بر بهداشت و کیفیت خوراک دام و طیور یکی از اصول مهم در جهت کنترل بیماریها،بهداشت و کنترل آلودگی های خوراک دام و طیور میباشد.زیرا بیشترین اقلام ورودی به مزارع پرورش دام و طیور را تشکیل میدهند و می توانند به صورت مستقیم در حیوان ایجاد بیماری نمایند ویا باعث ایجاد زمینه مناسب برای بروز بیماریهای دیگر در حیوان گردند.همچنین می تواند با ایجاد آلودگی در چرخه تولید غذای انسان،باعث ایجاد بیماری در انسان گردند.
بطور خلاصه جهت تولید غذای سالم برای انسان،باید عوامل بیماری زا را از ابتدای چرخه تولید غذا،یعنی از خوراک دام و طیور ،کنترل کرد.مایکوتوکسین ها ترکیباتی با ساختمانهای شیمیایی متفاوت با وزن مولکولی کوچک می باشند که متابولیت ثانویه کپک ها و قارچ ها هستند که بر روی محصولا کشاورزی قبل یا بعد از برداشت،طی حمل ونقل و نگهداری رشد میکنند.در قارچها و سایر ارگانیسم ها متابولیتهای اولیه ترکیباتی هستند که جهت رشد و تکثیر ضروری میباشندو متابولیت های ثانویه در انتهای فاز لگاریتمی رشد تشکیل میشوند و اهمیت آشکاری در رشد ویا متابولیسم ارگانیسم ندارند.بطور معمول این ترکیبات زمانی تشکیل می شوند که مقادیر زیادی از پیش ساز های متابولیکی اولیه نظیر اسید های آمینه،استات،پیرووات و غیره تجمع یابند.در واقع سنتز مایکوتوکسین ها توسط قارچ روشی است که ار طریق آن،ترکیبات پیش ساز مازاد بر نیاز متابولیکی،کاهش میابد.حدود 200 هزار گونه کپک و قارچ شناخته شده است که اکثر آنها برای انسان مفید است زیرا در تولید نان،آنتی بیوتیک ها و…. به کار می روند اما بیش از 200 گونه اثرات مضر خود را بر روی انسان و دام نشان داده است.اثرات مضر مایکوتوکسین ها بر روی سلامتی انسان و دام حدود بیش از 80 سال است که شناخته شده است اما مطالعه روی مایکوتوکسین های مولد بیماری از سال 1960 زمانی که یک مولکول سم از آسپرژیلوس فلاووس استخراج گردید شروع شد.
مشخصات بنتونیت فرآوری شده توس بایندر ویژه دام
درصد خلوص :85-95 درصد – رطوبت :6-5/8 درصد-جذب استاندارد – قابلیت تبادل یونی بالا قابلیت بافری مناسب
اثرات مفید بنتونیت فرآوری شده (توس بایندر) در جیره نشخوارکنندگان:
1) کنترل مسمومیت های ناشی از سموم قارچی به ویژه آفلاتوکسین ها آفلاتوکسین از خوراک به شیر و کاهش غلظت آن در محصولات(توس بایندر).
2) کاهش انتقال لبنی.
3) جلوگیری از کاهش شدید از شکمبه گاوهای شیری و پرواری (ویژگی بافری)-پلت منحصر به فرد (اسیدوز)درفرد.
4) افزایش درصد چربی شیر از طریق بهبود الگوی تخمیر در شکمبه.در نتیجه ی جذب نیتروژن آمونیاکی و جلوگیری از تغییرات شدید.
5) افزایش راندمان استفاده از نیتروژن در دام نامطلوب آنها.
6) افزایش مصرف خوراکی و افزایش وزن روزانه.
7) کاهش ضریب تبدیل خوراک در دام های پرواری در نتیجه کاهش سرعت عبور خوراک از دستگاه گوارش و جلوگیری از اثرات منفی توکسین های قارچی بر هضم وجذب .
8) جلوگیری از ایجاد نفخ در دامهای پرواری تغذیه شده با سطوح بالای کنسانتره .
9) جلوگیری از مسمومیت آمونیاکی هنگام استفاده از منابع نیتروژن غیر پروتئینی (اوره) در جیره .
10) کاهش اسهال در بره ها و گوساله های تازه از شیر گرفته شده.
11) کاهش قیمت تمام شده خوراک و افزایش سود آوری.
استفاده در جیره گاوهای شیری استفاده از کنسانتره بالا در دامهای شیری پر تولید و تجزیه سریع این مواد در شکمبه باعث کاهش از شکمبه شده و حالت اسیدی ایجاد میکند.از آنجائیکه باکتری های تجزیه کننده فیبر دراز اسیدی نمی توانند فعالیت کنند میزان تولید اسید استیک که از مواد اولیه سنتز چربی میباشد کاهش میابد که نتیجه ی آن کاهش چربی شیر است.
وجود یو نهای سدیم و پتاسیم و کلسیم در سطح لایه های بنتونیت ظرفیت تبادل کاتیونی بالایی را به این ماده داده است.بنتونیت موجود در جیره به عنوان یک بافر عمل کرده و با جذب یون هیدروژن باعث افزایش از محیط شکمبه شده و شرایط برای فعالیت باکتریهای تجزیه کننده فیبر در شکمبه آماده می گرددو از ایجاد اسیدوز و کاهش چربی شیر جلوگیری میشود.
با توجه به خاصیت جذب گاز آمونیاک توسط بنتونیت در شکمبه و آزاد سازی تدریجی آن علاوه بر اینکه از مسمومیت آمونیاکی جلو گیری می کند باعث افزایش راندمان استفاده از نیتروژن شده و افزایش سنتز پروتئین میکروبی را به همراه دارد که این پروتئین میکروبی در شیردان و روده کوچک حیوان تجزیه و مورد استفاده قرار گرفته و باعث افزایش پروتئین شیر میگردد.
همچنین بنتونیت موجب افزایش مصرف آب در حیوان میشود که باعث انتقال هضم نشاسته از شکمبه به روده می شود و این عمل باعث افزایش راندمان هضم نشاسته و افزایش گلوکز و در نتیجه استفاده کمتر از آمینواسیدها به عنوان منبع انرژی شده و پروتئین شیر افزایش میابد.
دامهای پرواری بر اساس تحقیقات انجام شده بنتونیت با جذب اسیدهای آمینه آزاد ،آنها را از معرض تخمیر شکمبه ای دور نموده و باعث هضم آن در روده می شود که با بازدهی بالاتری همراه میباشد.علاوه بر این بنتونیت با جذب آب در دستگاه گوارش باعث کاهش سرعت عبور مواد و ماندگاری بیشتر غذا شده و افزایش راندمان جذب را به همراه دارد،در جیره هایی که حاوی فیبر بالا هستند تولید پروتئین میکروبی و همچنین کیفیت آن با اضافه کردن بنتونیت در جیره افزایش می یابد.
استفاده از 5 درصد بنتونیت در جیره باعث افزایش اضافه وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در گوساله های پرواری شد.همچنین استفاده از 4 درصد در جیره بره های پرواری باعث افزایش اضافه وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید.استفاده از 4% بنتونیت ، به طور موثری غلظت نیتروژن آمونیاکی را خصوصا در ساعات اولیه پس از آنکوباسیون کاهش داده،این اثر با بالا رفتن میزان تجزیه پذیری پروتئین بیشتر شد.از این رو استفاده از 4% بنتونیت فراوری شده را به منظور جلوگیری از مسمومیت آمونیاکی توصیه می کند.
میزان چربی شیر گاو در محدوده 45-35 درصد قرار دارد و تحت تاثیر عوامل ارثی و تغذیه ای است.حدود 60درصد مولکولهای چربی شیر از اسید های چرب با زنجیره بلند نظیر اسید استئاریک است که از چربی مواد غذایی یا از چربی بدن تامین می شود و 40 درصد بقیه از اسید های چرب با زنجیره کوتاه نظیر اسید استیک است.
در تولید چربی شیر اسید پروپیونیک به مقدارکم و اسید بوتیریک به مقدار زیاد مصرف می شود.جیره هایی که باعث کاهش چربی شیر می شوند باعث کاهش اسید استیک (تا 10 درصد) و افزایش اسید پروپیونیک (تقریبا 60درصد) میشود.نوسان چربی شیر دام تحت تاثیر فوری محتوای چربی خوراک دام قرار ندارد بلکه هر نوع تغییر در ترکیبات جیره غذایی عموما بعد از 5 الی 7 روز در میان چربی شیر تاثیر میگذارد.علت اصلی کاهش چربی شیر مشخص نیست اما تاثیر تغییر در نسبت اسید استیک به پروپیونیک بر روی بافت چربی بدن و عوامل زیر مشخص شده اند:
1) رقابت بافت چربی بدن با غدد پستانی برای تامین پیش نیازهای چربی شیر،بخصوص اسید استیک .2)جذب و استری کردن اسید های چربی با زنجیره بلند.3)کاهش تجزیه اسیدهای چرب ، زنجیر بلند از بافتهای چربی برای تولید چربی شیر.اسید استیک در تولید اسید های چرب با مولکول کوچک ،نقش کلیدی دارد و در صورتی که به اندازه کافی در شکمبه تولید شود ،در افزایش میزان چربی شیر موثر است.اسید استیک در مرحله نخست از تخمیر سلولز در شکمبه تولید می شود.مقدار چربی شیر را می توان تا اندازه ای توسط خوراک دام افزایش داد.البته این افزایش معمولا موقتی است.غذاهای پر چرب مثل روغن پنبه دانه و چربی حیوانی،چربی شیر را افزایش می دهند در حالی که مصرف روغن کبد ماهی باعث کاهش چشمگیر درصد چربی شیر می شود.بعضی جیره ها باعث کاهش درصد چربی شیر می شوند.در میان اینها مصرف کنسانتره زیاد ،جیره های کم علوفه علفهای مراتع بهاری،علفهای ریز شده،غذاهای حرارت داده شده و غذاهای پلت شده بخصوص علو فه های پلت شده را می توان ذکر کرد.این جیره ها تولید اسید استیک را کاهش و اسید پروپینیک را در شکمبه افزایش می دهند.مصرف مقدار بیشتری از غلات (نشاسته)در چربی شیر گاو تاثیر منفی دارد.البته مقدار کم قند (300-200 گرم )در افزایش چربی موثر است.چغندر علوفه ای که حاوی دی ساکاریدوپکتین و فاقد نشاسته باشد در تغذیه گاو های شیری ،باعث افزایش چربی می شود.
مقدار مطلوب چربی خام در جیره گاو (ماده خشک) 4 درصد است.در صورت استفاده از برخی مواد غذایی پر چرب و افزایش آن 6-5 درصد یا حداکثر 300-200 گرم در روز تولید اسید استیک در شکمبه کاهش یافته و بر محتوای چربی شیر تاثیر منفی می گذارد.در سالهای اخیر استفاده از کنجاله دانه روغنی ، هسته خرما و کنجاله نارگیل که حاوی مقدار زیادی اسید های چرب با مولکول کوچک است،در تغذیه ی گاوهای شیری رایج شده است که در افزایش چربی شیر موثرند.کاهش چربی شیر که توسط خوراک دام ایجاد می شود را می توان به چندین روش بر طرف کرد که مصرف روزانه ی سدیم یا پتاسیم بیکربنات ، اکسید منیزیم، آب پنیر بدون لاکتوز،بنتونیت سدیم و کربنات کلسیم از جمله این روشها است.این ترکیبات تولید پروپیونات را به وسیله افزایش شکمبه کاهش می دهند.گرچه این ترکیبات چربی شیر را افزایش میدهد ولی بیشتر آنها بد مزه بوده و باید با غذاهای دیگر مخلوط شوند.در زیر چند راهنمایی غذایی جهت جلو گیری از کاهش چربی شیر آورده شده است:
1)خوراندن علوفه خورد نشده به میزان حداقل 1/5 درصد از وزن بدن دام در روز
2)دادن جیره ای که حداقل داری 19 % باشد.
3)چنانچه علوفه ی ریز شده استفاده میشود ار صافی استفاده شود که بیش از 8/1 اینچ قطر دارد
4)مصرف علوفه و کنسانتره با همدیگر زمانی که مخلوط کنسانتره به صورت پلت نشده مصرف میشود چربی شیر معمولا 0/1 درصد بیشتر از همان زمانی است که همان کنسانتره به شکل پلت مصرف می شود.
اختلاف در مقدار چربی شیر گاوهایی که غلات و مکمل پروتئین بیشتری مصرف میکنند بسیار نا چیز است.تاثیرمنفی مقدار چربی موجود درغذا بر تولید شیر اصولا به دلیل افزایش انرژی غذاست.تحقیقات نشان داده که چربی را میتوان تا 3% کل جیره اضافه کرد.اضافه کردن 5% چربی نیز میتواند جایگزین نشاسته در جیره شود.جیر های پر چربی منجربه کاهش مقدار کازئین و در نهایت پروتئین شیر می شوند.مصرف گرامینه ها در تغذیه ی گاوهای شیری که حاوی مقدار زیادی اسید های چرب با مولکول درشت نظیر اسید اولنیک و اسید لینولنیک است سبب نرم شدن کره می شود .
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.